Ścieżka
leczenia

Podczas pierwszej wizyty lekarz przeprowadzi szczegółowy wywiad dotyczący choroby tarczycy lub przytarczyc oraz przeanalizuje dostępne badania obrazowe i laboratoryjne. Na tej podstawie ustali, czy są wskazania do leczenia operacyjnego, zaproponuje zakres i rodzaj operacji oraz przedstawi szczegółowy plan leczenia.

Omówione zostaną najnowsze metody leczenia, w tym również techniki minimalnie inwazyjne. Doradzimy, jakie leczenie jest najlepsze dla Twojego stanu i dopasujemy je do Ciebie jako osoby indywidualnej. W razie brakujących badań lub konsultacji zorganizujemy niezbędną diagnostykę.

Przyjęcie do szpitala planowane jest dzień przed operacją. W dniu przyjęcia ocenimy stan Twojego zdrowia, zlecone zostaną aktualne badania laboratoryjne i obrazowe. Odbędzie się konsultacja anestezjologiczna w celu omówienia znieczulenia podczas operacji. Chirurg przedstawi Ci zakres i rodzaj operacji, przeanalizuje formularz świadomej zgody na leczenie operacyjne, a także odpowie na Twoje pytania. Przybliżymy Ci również plan leczenia operacyjnego i omówimy okres rekonwalescencji.

Przybądź do szpitala o wyznaczonej godzinie.

Weź dowód osobisty i dokumentację medyczną.

Nie jedz i nie pij do czasu wykonania badania.

Pamiętaj, żeby zabrać ze sobą przewlekle stosowane leki.

Operacja wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym, a standardem podczas każdej operacji tarczycy i przytarczyc jest zastosowanie śródoperacyjnego neuromonitoringu nerwów krtaniowych. Po zabiegu pacjent przebywa na sali pooperacyjnej pod stałą opieką personelu medycznego.

Operacja tarczycy

W Centrum Chirurgii Tarczycy standardowo wykonujemy operację usunięcia gruczołu tarczowego metodą klasyczną, z dostępu szyjnego. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym. Pacjent leży na plecach z lekko odgiętą głową. Linię cięcia (6-8 cm) wykonujemy około 2 centymetrów powyżej wcięcia mostka, a jej długość dopasowana jest indywidualnie do wielkości wola. Po przecięciu skóry, tkanki podskórnej i mięśnia szerokiego szyi chirurg przystępuje do precyzyjnego wypreparowania gruczołu tarczowego. Podstawą bezpiecznego usunięcia tarczycy jest identyfikacja nerwów krtaniowych oraz przytarczyc, które położone są w bezpośrednim sąsiedztwie tarczycy.

Wizualizacja nerwów krtaniowych wstecznych umożliwia zachowanie prawidłowej ruchomości fałdów głosowych, które są odpowiedzialne za prawidłową fonację oraz oddychanie. Precyzyjna identyfikacja nerwów krtaniowych chroni pacjenta przed niedowładem lub porażeniem fałdów głosowych, których objawem może być zmiana barwy głosu, chrypka przy ich jednostronnym uszkodzeniu, aż do duszności i całkowitego bezgłosu przy obustronnym uszkodzeniu. W celu prewencji tego powikłania w Centrum Chirurgii Tarczycy do każdej operacji tarczycy stosujemy śródoperacyjny neuromonitoring nerwów krtaniowych- nowoczesny sprzęt, który minimalizuje ryzyko uszkodzeń nerwów krtaniowych, dając jednocześnie możliwość
zachowania prawidłowej jakości głosu po operacji.

Również ważna jest identyfikacja przytarczyc – niewielkich gruczołów, położonych zazwyczaj na tylnej torebce tarczycy, odpowiedzialnych za regulację gospodarki wapniowo- fosforanowej. Ich niezamierzone usunięcie lub uszkodzenie może prowadzić do pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc, spadku poziomu parathormonu (PTH), czego skutkiem jest obniżenie poziomu wapnia i wzrost poziomu fosforu we krwi. Przejściowa hipokalcemia – czyli chwilowy spadek poziomu wapnia występuje stosunkowo często w ciągu pierwszych 24 godzin po operacji, najczęściej ustępuje samoistnie i nie wymaga leczenia. W przypadku trwałego uszkodzenia przytarczyc mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej, objawiające się tzw. tężyczką – pacjenci mogą odczuwać drętwienie i mrowienie rąk, niepokój, osłabienie. W Centrum Chirurgii Tarczycy istnieje możliwość zastosowania aparatury do śródoperacyjnej identyfikacji przytarczyc, która w istotny sposób minimalizuje ryzyko pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc.

Po identyfikacji nerwów krtaniowych wstecznych i przytarczyc oraz podwiązaniu tętnic tarczowych górnych i naczyń bocznych tarczycy, następuje całkowite wycięcie gruczołu tarczowego (tyroidektomiua) lub wycięcie jednego płata tarczycy z cieśnią (lobektomia). Zakres operacji dobierany jest indywidualnie do pacjenta i zależy od rodzaju schorzenia; generalnie obowiązuje zasada wzrostu rozległości leczenia operacyjnego wraz ze wzrostem ryzyka zmian nowotworowych złośliwych. Tarczyca jest gruczołem bardzo silnie unaczynionym, dlatego należy zwrócić
szczególną uwagę podczas operacji na staranną hemostazę (zabezpieczenie krwawienia), aby zapobiec tworzeniu się krwiaka pooperacyjnego. W wybranych przypadkach stosujemy drenaż ssący, który usuwany jest najczęściej już w pierwszej dobie po zabiegu. Zabieg kończy się starannym zeszyciem mięśni i skóry. Dbamy o to, by blizna pooperacyjna była możliwie jak najmniej widoczna i estetyczna

Operacja przytarczyc

Paratyroidektomia (operacja przytarczyc) to zabieg chirurgiczny, polegający na wycięciu jednego lub więcej gruczołów przytarczycznych. W przypadku pierwotnej nadczynności przytarczyc (PNP) usuwana jest najczęściej jedna patologicznie zmieniona przytarczyca (gruczolak przytarczyc), która w nadmiarze produkuje parathormon. W przypadku wtórnej nadczynności przytarczyc (WNP) zakres operacji obejmuje prawie całkowite wycięcie przytarczyc z pozostawieniem niewielkiego fragmentu (zwykle połowy jednego gruczołu) w celu zachowania prawidłowej regulacji gospodarki wapniowo-fosforanowej.

Operacja wymaga dużego doświadczenia chirurgicznego, bowiem odnalezienie nieznacznie powiększonej przytarczycy w obrębie szyi często jest trudne i przypomina „szukania igły w stogu siana”. Dlatego niezbędna jest wcześniejsza lokalizacja gruczolaka (np. badanie scyntygraficzne). Zastosowanie technik ułatwiających śródoperacyjną identyfikację przytarczyc znacząco zwiększa skuteczność operacji.

Rutynowo stosuje się klasyczną technikę usunięcia przytarczyc z dostępu szyjnego. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym. Pacjent leży na plecach z lekko odgiętą głową. Linia cięcia około 2 centymetrów nad wcięciem mostka wynosi około 4-6 cm. W wybranych przypadkach istnieje możliwość wykonania cięcia wzdłuż mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego długości 3-4 cm. Po przecięciu skóry, tkanki podskórnej i mięśnia szerokiego szyi unosi się gruczoł tarczowy w celu jednostronnej eksploracji szyi i odnalezienia patologicznie zmienionej przytarczycy w pierwotnej nadczynności przytarczyc lub wykonuje się obustronną eksplorację szyi w przypadku wtórnej i trzeciorzędowej ich nadczynności.

Podstawą bezpiecznego usunięcia patologicznie zmienionych przytarczyc jest identyfikacja nerwów krtaniowych wstecznych, przebiegających w bezpośrednim sąsiedztwie gruczołu tarczowego. Wizualizacja nerwów krtaniowych podczas operacji przytarczyc chroni pacjenta przed niedowładem lub porażeniem fałdów głosowych, których objawem może być zmiana barwy głosu, chrypka przy jednostronnym uszkodzeniu nerwu krtaniowego wstecznego do duszności i całkowitego bezgłosu przy obustronnym uszkodzeniu nerwów krtaniowych wstecznych. Aby zminimalizować ryzyko powikłań w Centrum Chirurgii Tarczycy do każdej operacji przytarczyc rutynowo stosujemy neuromonitoring, który minimalizuje ryzyko uszkodzeń nerwów krtaniowych. Szczególną uwagę podczas operacji przytarczyc należy zwrócić na staranną hemostazę (zabezpieczenie krwawienia). W większości przypadków po usunięciu przytarczyc nie stosujemy drenów ze względu na minimalne krwawienie w polu operacyjnym. Jeżeli zakładany jest drenaż ssący to zazwyczaj jest on usuwany w 1 dobie pooperacyjnej.

Ostatni etap zabiegu to zeszycie mięśni i skóry. Dbamy o to, by blizna pooperacyjna była możliwie jak najmniej widoczna i estetyczna. Po wycięciu patologicznie powiększonych przytarczyc spodziewamy się spadku poziomu parathormonu o co najmniej 50% w stosunku do wartości wyjściowej, a także spadku lub normalizacji poziomu wapnia.

Prawdopodobieństwo ryzyka powikłań po operacji przytarczyc zawsze zależy od zakresu resekcji, rodzaju patologii, a przede wszystkim od doświadczenia chirurga. Zastosowanie śródoperacyjnego neuromonitoringu nerwów krtaniowych minimalizuje ryzyko powikłań. Zastosowanie technik ułatwiających śródoperacyjną identyfikację przytarczyc zwiększa skuteczność przeprowadzonej operacji.